اداره کل دامپزشکی استان مرکزی

به گزارش روابط عمومی اداره کل دامپزشکی استان مرکزی و به نقل از خبرگزاری ایرنا، شغل اصلی ساکنان آوه و اهالی روستاهای اطراف آن بر محور پرورش دام های سبک و سنگین و همچنین زراعت و تولید محصولات گلخانه ای مبتنی است.

جمعیت دام این منطقه که در مرز میان شهرستان ساوه با استان قم واقع شده است بالای ۸۰ هزار راس است و به دلیل ابتلای دام ها به بیماری های مختلف معمولا هر هفته شمار زیادی از آنها از بین می روند و همین مساله سبب شده تا بر زمین ماندن لاشه دامهای مردار در این شهرستان به معضلی جدی برای محیط زیست و همچنین سلامت ساکنان این مناطق تبدیل شود.

چند سال پیش زمینی برای دفن لاشه دام های تلف شده در آوه با تصدی گری شهرداری این شهر تعیین شد اما به دلیل تامین نشدن اعتبار و همچنین مشکلات زیست محیطی این شیوه امحای لاشه، هنوز پیشرفتی نداشته است؛ اما اکنون بحث خرید دستگاه لاشه سوز برای امحای دام های تلف شده مطرح است و به همین دلیل میان شهرداری، دامپزشکی و محیط زیست رایزنی هایی در جریان است تا در این خصوص بهترین تصمیم اتخاذ شود.

دستگاه لاشه سوز، راهکار پیشنهادی دامپزشکی

رئیس شبکه دامپزشکی شهرستان ساوه نیز گفت: در آوه حدود ۳۰ هزار راس دام سنگین و با لحاظ کردن دام هایی که از این منطقه تردد می کنند شاید نزدیک به ۸۰ هزار راس دام سنگین ساکن یا عبوری در آوه وجود دارد و بسته به موقعیت و بروز بیماری های دامی، تلفات بالایی هم دارند.

دکتر «داود سرمدی» چند سال پیش برای امحای لاشه دامها در نزدیکی شهر آوه قطعه زمینی جانمایی شد اما به دلایلی روش دفن لاشه دام ها در این مکان میسر نشد و از منظر کارشناسی نیز بهترین روش برای از بین بردن لاشه دام ها نصب دستگاه لاشه سوز است به شرطی که اداره محیط زیست با آن موافق باشد.

وی افزود: قرار بر این شد که جهاد کشاورزی، ‌محیط زیست، شهرداری آوه و دامداران منطقه در نشستی برای رفع این موضوع راهکاری بیابند و آن را عملیاتی کنند.

وی افزود: روش دفن لاشه دام از این رو که به زمین زیادی نیاز دارد و در چند سال آینده ممکن است فضا تکمیل و سبب بروز مشکلات زیست محیطی شود، منطقی نیست و ما راهکار سوزاندن لاشه ها را پیشنهاد می کنیم.

به گفته رئیس شبکه دامپزشکی ساوه در روش لاشه سوزی، اگر دام بیمار هم باشد به دلیل دمای بالا آثار آن از بین می رود.

دکتر سرمدی اظهار داشت: در شهرستان ساوه و منطقه آوه شایع ترین بیماری ها شامل تب برفکی، برسلوز (در جمعیت بره و گوساله ها)  و تب مالت است که باعث تلفات می شود و بیماری لمپی اسکین هم در فصل گرم سال معمولا بروز می کند اما با اقدامات کنترلی می توان از شیوع آنها جلوگیری کرد.

وی تاکید کرد: در صورت حفر چاه در واحدهای دامداری برای دفن لاشه ها باید عمق چاه بیش از سه متر باشد و از آهک نیز برای دفن استفاده شود تا خطر نفوذ آلودگی لاشه به آب های زیرزمینی از بین برود و به همین دلایل است که شیوه دفن با سختی هایی همراه است و راهکار مناسب استفاده از دستگاه لاشه سوز است.

در شهرستان ساوه علاوه بر نگهداری افزون بر ۳۰ هزار راس دام در منطقه آوه که با احتساب دام های عبوری به ۸۰ هزار راس می رسد، ۴۰ کانون دامپروری عشایری نیز وجود دارد که تامین کننده اصلی گوشت و فرآورده های لبنی مورد نیاز این شهرستان و بخشی از استان مرکزی هستند.